sardam.gr

Αλλά θα τα καταφέρουμε….άλλωστε αυτό μας έμεινε το πείσμα,
Ποτέ ποτέ δεν τα κατάφερνα με τα λόγια, μάλλον γιατί δεν μπορώ να αποτυπώσω όλα όσα
σκέφτομαι….ποτέ δεν θα το καταφέρω αυτό είμαι βέβαιος…
Αναρωτιέμαι τον τελευταίο καιρό τι συμβαίνει στον κόσμο, γιατί όλα αυτά…
γιατι σε μας βρε κορωνοιε..

Κόρη μου, κόρη μου….

Σε αγαπώ!

Τι αμαρτίες πληρώνουμε ολοι?
αυτό που τα λεμε…και τα ξελεμε, πρώτη φορα στα χρονικά!
αλήθεια τι σε έκανε ο παλιο εγωισμό σου…να ζηλεύεις…
ετσι ειναι τους δυνατούς να τους φοβάστε όλοι…να χεζεστε στα μπαμπερ σας.
αλλά τι να πεις… χρονια πολλά ρε ξα. να σαι καλά και ότι επιθυμείς…
αλλά να το θυμάσαι ρόδα είναι κ γυρίζει, όταν λοιπόν θα μου πεις τι σε
έφταιξε…και βγάλεις τις παρωπίδες, τότε ελα να τα πούμε, θα μπορώ να σε δω
καπου εξω για εναν καφε…θα τον κεράσω…

όταν δεν μπορείς, όταν ζηλεύεις και όταν είσαι ….τότε σίγουρα επιθυμείς να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα, …..τι να κάνεις; τι μπορείς να κάνεις;

Αρκεί για να καταλάβει κανείς πόσο πολύ δεν με σεβάστηκες ποτέ!

Είναι φορές που αναπολώ την γιαγιά μου, μια προσωπικότητα παντοτινή και μοναδική, μια γυναίκα σταθμός στην ζωή μας,

Δεν θα μας χαλάσει ποτέ το χατήρι …γιαυτό και την λατρεύουμε, είναι σαν την δευτερη μαμά μας, τόσο πολύ μας αγαπάει, μας προσέχει και μας παραπροσέχει.

Τυχεροί όσοι την γνωρίσανε, άτυχοι όσοι απλά θα ακούσουν ιστορίες.

Πολλές φορές αναρωτήθηκα ποιό προτιμάω αναρωτιέμαι πολλές φορές, σαφή απάντηση έχω.

Αυτό που θέλουμε σίγουρα είναι να μας αγαπάνε…να μας νοιάζοστε, να υποφέρουν για μας (ενίοτε). ΝΑ ναναναναναναανα….

Αλλά ποιό ωραίο συναίσθημα δεν υπάρχει απο το είσαι εσυ αυτός που αγαπας περισσότερο τον άλλον, να λιώνεις…το περνάς μόνος σου όλο αυτό…άλλωστε πάντα ο ένας αγαπάει πιο πολύ τον άλλον! προσωπική θέση και βίωμα….

Οπότε σκεφτείτε πως εσείς ενεργείτε…και θα δείτε πως έτσι είναι.

Πόσο σε αγαπώ…πόσο σε σκέφτομαι καθημερινά, θέλω να είσαι καλά…να μην αρρωσταίνεις καθόλου και να γίνεις γρήγορα χαρούμενη και ευτυχισμένη.

Πότε θα πάμε στην ζωή και την τάλω, να κάνουμε βόλτα να πάμε για να παίξουμε για παιχνίδια…

είσαι τα πάντα….! για σένα μπορώ να κάνω τα πάντα….!!!! σε αγαπω ζουζουνάκι μου..

Ξαναγεννήθηκα γμτ, κάτι που δεν το ήθελα να ζήσω, με βασανίζει στιγμές στην ζωή μου που πάω να τρελλαθώ…με γλίτωσε η τρέλλα και η εργατικότητα μου, με γλίτωσαν οι φολοδοξίες μου…παρόλαυτα θα ζω μονάχα για ένα όνειρο, να ζήσω τις στιγμές μας μαμά…

Έχω σκεφτεί πολλές φορές πως θα ήτανε τα χρόνια μας, τι θα κάναμε, πως θα πορευόμασταν, ήμουν πιο δυνατός μαζί σου, πιο σίγουρος…πατούσα γερά στην γη… μα με γελάσανε, με κοροιδέψανε, μακάρι να ήσουν εδώ, για σένα, για τις στιγμές και τις χαρές που δεν έζησες…για όλα αυτά που δεν πρόλαβες να ζήσεις… σε αγαπώ κάθε μέρα το ίδιο στο απόλυτο…

Ξέρεις τι θα πει συγγνώμη? ξέρεις όμως να ζητάς;!

απο το σπρώξιμο μέσα στο λεωφορείο μέχρι το τραγικό σφάλμα στις σχέσεις σου, η καμπούρα σου, που δεν μπορείς να την δείς γιατί βρίσκεται πάντα πίσω σου! πάντα μπορείς να διακρίνεις την καμπούρα του άλλου, είναι που τα βλέπεις τα λάθη του, τα σφάλματα του, ενώ εσύ! είσαι αλάνθαστος.!

μα ποιός είναι αυτός που δεν κάνει λάθη, ο τεμπέλης και ο θεός!

ο τεμπέλης γιατί δν κάνει τίποτα..ούτε λάθη ουτε και σωστά….

ενώ ο θεός είναι ο μοναδικός αυτός που δεν κάνει λάθη, ο αυτόφωτος! άραγε πόσο τον κρίνουμε τον θεό ; είναι κακός; είναι καλός; είναι δίκαιος; ποιός τον ξέρει! είναι όμως ο μόνος που μπορούμε να κατηγορούμε για τα πάντα; άραγε πόσο συχνά μας ακούει όλους τους ανθρώπους! πόσο τον πληγώνουμε; πόσο τον αγαπάμε; θέλουμε πάντα το καλό της οικόγενειας μας, μονο;

αν σκεφτούμε πως εδώ είμαστε προσωρινοί μήπως τελικά αναθεωρήσουμε; εκεί εχει πάθη; η μας αρέσει εδω; που είναι γεματο πειρασμούς και ακολασίες?!

Δεν ξέρω πολλά, ξέρω πως κάνω λάθη….και γυρνάω στην καμπούρα μου και τα βλέπω, αχ! και πόσο καλά να ήτανε να τα λέγαμε απο κοντά,; τι να χωρίσουμε; ο εχω 2 να δίνει το 1 χιτώνα του…βρε! δεν το βλέπουμε συχνά! το βλέπουμε μόνο στην τηλεόραση!