Γιατί εμείς; γιατί και οι άλλοι;

Δηλαδή όσα δεν μπορούν αυτοί να μπορούμε εμείς; τι θέματα είναι και αυτά; πόσο εύκολα μπορουμε να τα λύσουμε; είναι προβλήματα η θέλουμε να τα χουμε;

Ποιά είναι λοιπόν τα σοβαρα προβλήματα;; μην ασχολείστε με μικροπροβλήματα που εχουν λύσεις, αυτά που καίνε δεν λύνονται με τίποτα! πάρτε λοιπόν θέση στην ζωή σας, αδράξτε την μέρα και πετάξτε…πόσο ευκολα μπορεί κανείς να τα πει, αλλά πόσο δύσκολα να τα πράξεις,

Αφήστε λοιπόν τις γκρίνιες και ξυπνήστε όλοι! να δείτε που τόσα εκκατομύρια σπερματοζωάρια, και σεις! είστε το πιο τυχερό! μην ψάχνετε λοιπόν για την τύχη! ζείτε!

Αν όμως έχετε οχι μικροπροβλήματα, τότε αν λύνονται παλέψτε…

θέμα 1 ! Καρκίνος! μια λέξη αποκρουστική! ανατριχιαστική και τόσο μα τόσο σκληρή!

λύνονται; γεννιόμαστε με αυτα;

Από την Καφέ Ντουλάπα στην λευκή ντουλάπα..

Μεγάλη ιστορία, που είναι άρτια συνδεδεμένη με την προσωπική μου ζωή, είναι βιωματική σχέση, είναι η καφέ ντουλάπα της μαμάς… και η λευκή της αλλαγής, του μπαλώματος, του ανθρώπου που ξεσκέπασε την εκμαγείο που είχα για το πρώτυπο μου, λίγες είναι οι φορές που κάποιοι άνθρωποι μπορούν να με καταλάβουν….αυτοί που το βίωσαν, αυτοί που πόνεσαν και αυτοί που θα πονάνε μέχρι να φύγουν,

Τι είναι τελικά αυτές οι ντουλάπες; η Καφέ Ντουλάπα ήτανε της μαμάς, ήτανε η ντουλάπα της κρεβατοκάμαρας των γονιών μου,

ξαφνικά λοιπόν μετά απο το δυνατότερο σοκ της ζωής μου, τα νέα πρόσωπα στις ζωές μας, γίνεται η αλλαγή σε λευκή ντουλάπα αυτή η ντουλάπα που ανακάλυψε πόσο λίγος γίνεται ένας “άντρας” ένας πα-τέρας, που δεν κατάλαβει πόσο κακό έκανε η αλλαγή της ντουλάπας, γιατί πα-τέρα; γιατί τέρας; γιατί δεν αγαπάς χωρίς άυριο, γιατί να είσαι μόνος στην ψυχή σου;

Τα παπούσια κάνουνε τον παίκτη η το αντίθετο;

Πολλές φορές αναρωτήθηκα για το πόσο καλός μπασκεμπολίστας μπορώ να γίνω, η απάντηση βρισκόταν πάντα μπροστά μου και συγκεκριμένα κάτω μπροστά μου…στα πόδια μου…και πιο συγκεκριμένα στα υποδήματα μου, Αν λοιπόν όλοι μιλάνε για τα ai jordan η για τα Freak 1 τότε σίγουρα εχει πάει σε άλλο Level το μπάσκετ.!!

Τι και φοράμε τα αθλητικά παπούτσια αυτών των σπουδαίων παικτών, αν δεν το χεις δεν γίνεσαι….

Επομένως τα παπούτσια κάνουν τον παίκτη η ο “παίκτης” κάνει τα παπούσια; το ερώτημα λίγο φολοσοφημένο αλλά με πολύ νόημα..

Αν δεν είσαι ο παικταράς …ποτέ δεν θα κατασκευαστούν παπούσια με το όνομα σου….

Αν πάλι αγοράζεις τα παπούτσια αυτών των σπουδαίων αθλητών..τότε σίγουρα δεν γίνεσαι σαν και αυτούς….

οπότε προπονήσου σκληρά για να φτάσουν μια μέρα να μιλάμε για τα παπούτσια σου..

2η Γράμμα σε Κόρη

Μέρες περνάνε γρήγορα και μεγαλώνεις, πόσο θέλω να σε έχω αγκαλιά και να μου χαμογελάς…φεύγουν όλα τα προβλήματα, μα ποιά προβλήματα, όταν έχεις την υγεία σου, όλα τα άλλα είναι τόσο μικρά, τόσο ασήμαντα…

Σε σκέφτομαι και χαμογελάω….δεν θέλω να πάω στην δουλειά δεν θέλω να κάνω πολλά δεν θέλω λεφτά και δόξα, θέλω μόνο να σε βλέπω να μεγαλώνεις ευτυχισμένη, να παίζουμε μαζί …να κάνουμε πράγματα… Έχω τόσες φωτογραφίες σου που δεν τις έχω βάλει σε τάξη ακόμα…είναι αμέτρητες..

Άραγε τι άλλο έχω να δω…πόσα πράγματα μπορούμε να κάνουμε παιδί μου, πόσο δύναμη μου δίνεις…. πόσο σαγαπώ..

1η Γράμμα σε Κόρη

Αγαπημένη μου κορούλα Έλενη – Ραφαηλία,

Είναι 09/07/2019 βράδυ δευτερας με πολύ ζέστη και κοιμάσαι δίπλα μου στο σπίτι του παππού σου γιώτη,

Σκέφτομαι πολλές φορές πόσο απίθανο συναίσθημα που δεν μπορώ να εκφέρω με λέξεις είναι να σε έχουμε κοντά μας η μαμά κ ο μπαμπας σου..

Σε υπερ αγαπάμε και σε λατρέυουμε όσο δεν μπορούμε να περιγράψουμε….

Είναι το πρώτο γράμμα (ηλεκτρονικό που σου γράφω) και πραγματικά δεν προλαβαίνω να αποτυπώσω τις λέξεις μου στο word. Είναι τόσες πολλές…και το μόνο που σκεφτομαι είναι ότι

Σε νοιάζομαι σε αγαπω …σε λατρεύω..

Πριν λίγες μέρες έγινε 1 έτος και κάναμε την βάπτιση σου , μια πολύ ωραία βάπτιση που θα την δεις από τις φωτό και το βίντεο σου…

Σε είχα αγκαλιά και χορεύαμε στην πίστα και ένιωσα μια απίστευτη γαλήνη και ευτυχία και καμάρι…καμαρώνω για σένα…πολύ.. ένιωθα πως ήμασταν μόνοι…εγώ και εσύ κόρη μου…

Θέλω να σου γράφω 1 γράμμα κάθε φορά που περνάει 1 χρόνος και να βγαίνουμε μια φωτό κάθε χρόνο με την πρώτη αγκαλιά που σε πήρα…

Θέλω να ξέρεις πως όταν θα διαβάσεις αυτό το γράμμα θα χουν περάσει τόσα χρόνια …που γεροί να μαστε όλοι … θα τα συζητάμε..

Ο μπαμπάς σου…που σε αγαπάειιιιι τόσο που δεν μπορώ να το μετρήσω. …σαν το αλάτι…!!!